Vanmorgen vroeg de jonge duiven naar buiten voor hun reguliere dagelijkse training. Ze hebben ongeveer 1,5 uur gevlogen en toen proberen binnen te roepen. Dat ging niet helemaal soepel en ze waren ook behoorlijk angstig merkte ik al vrij snel. Zal dus wel iets tussen gezeten hebben.
Maar eenmaal binnen en gegeten te hebben heb ik ze toch maar in de mand gedaan en ben voor het eerst dit jaar met ze op pad gegaan. Mijn eerste lossingsplaats is altijd de ruilverkaveling in Makkinga oftewel rond de 3 kilometer van huis hemelsbreed.
Bij een behoorlijke bewolking de 36 jonge duiven losgelaten en die gingen vlotjes de lucht in. Hoger en hoger en hoger en hoger en nog hoger........allemachtig dat had ik nog nooit gezien en sterker nog ik kon ze ook niet meer zien zo hoog! Zat me niet echt lekker maar terug halen de mand ik was geen optie meer natuurlijk.
Bij thuiskomst nog niets te zien en dan begint het lange wachten. Uiteindelijk viel het mee want precies 40 minuten na lossing kwam de koppel aangestoven. En dit keer gingen ze redelijk snel naar binnen zodat het klepje dicht kon.
De kop is er af zullen we maar zeggen. De volgende keer zal wederom Makkinga worden, ik wil dat ze sneller naar huis gaan om vervolgens de volgende stap te zetten richting Boyl 10 kilometer.