Laatste nieuws

Sjan is weer thuis hoor

• 29-4-2018

Ik ben er weer! Precies zestien dagen nadat mijn baasjes mij op reis gestuurd hadden voor een wedstrijd vanuit Gennep volgens mij. Ik herkende de plaats omdat ik er vorig jaar met de natour ook al drie weken op rij naar toe geweest ben.

Bij het inkorven zei het ene baasje met dat grijze haar nog tegen het andere baasje met die bijna kale kop die Sjan kunnen we ook wel aangewezen zetten. Zo mooi vonden beiden mannen mij! En eerlijk is eerlijk ik voelde mij ook uitstekend.

Maar goed ik hoorde ze nog zeggen laten we nu zo vroeg in het seizoen nog maar niet veranderen van aangewezen duiven. Maar ik werd natuurlijk wel ingekorfd en ze namen mij mee naar het mooie clubgebouw in Oosterwolde.

Vanuit Oosterwolde gingen we dus uiteindelijk met een paar grote vrachtauto's naar Gennep. Waar ik al een beetje bang voor was het was die zaterdagmorgen 14 april enorm bewolkt en grijs weer. Heel matig zicht en er kon dus nog niet gelost worden. Het wachten duurde lang en ik kreeg gelukkig nog wel gelegenheid om te drinken zodat ik niet met dorst de vrachtauto uit hoefde om naar huis te vliegen.

Uiteindelijk ben ik gelost om 12.15 uur. Tjonge dat viel niet mee om tussen die duizenden duiven de weg te vinden. We wisten eigenlijk niet eens zo goed welke richting we uit moesten maar de zuid tot zuidwesten wind hielp ons uiteindelijk op weg.

Ik zat volgens mij al redelijk snel bij een groepje duiven welke de gang er behoorlijk in hadden. Aanvankelijk had ik zelfs moeite om het tempo bij te benen. Snelheden van rond de 130 kilometer per uur hebben we aangetikt zelfs. Ongelooflijk zo snel ging dat. En dat hadden we achteraf niet moeten doen want de kopduiven van het koppel duiven waarin ik zat namen een verkeerde beslissing.

In plaats van richting Friesland te knallen, schoten we met een 50 tal collega's Noord Holland in. Ik zag op een gegeven moment onder mij de Amsterdam Arena liggen en dacht nog dit gaat niet goed. Maar zoals ik al aangaf het tempo lag hoog en we gingen als een streep richting kop van Noord Holland. We schoten zelfs door en zijn uiteindelijk van waddeneiland naar waddeneiland gehopt. De koppel was overigens al wel uitgedund want de helft is in Den Helder blijven hangen.

Van Texel gingen we naar Vlieland en van Vlieland gingen we naar Terschelling waar het nog begon te regenen ook! Toch ben ik door gegaan want ik wilde voor donker thuis zijn ook al kon ik bijna geen vleugel voor ogen zien! Ameland en Schiermonnikoog heb ik ook nog bewust gezien en toen gingen we uiteindelijk met zijn drieën richting Borkum, Juist, Bultrum, Spiekeroog en bij de Duitse Bocht was ik nog in mijn ééntje. Oei ik werd me daar toch een partij vermoeid! Thuisgeraken voordat het donker was ging mij niet lukken maar ik wilde in ieder geval naar het vaste land. Dus via de Duitse Bocht ben ik boven in Duitsland terechtgekomen.

In Duitsland belandde ik in een klein dorpje waar ze een fontein in het midden van het dorp hadden staan. Dat was in ieder geval lekker fris en schoon water! Wat knapte ik daar van op.

Vervolgens heb ik overnacht op enkele daken in de dorpjes in Duitsland. Maar wat ik al merkte ik was niet meer in staat om goed te navigeren. Ik vloog de meeste dagen wel een stukje zuidelijker. Om een lang verhaal iets korter te maken ben ik uiteindelijk bij een rondvliegende koppel duiven aangehaakt in het dorpje Haren in Duitsland. Ik denk ongeveer 20 kilometer van de Nederlandse grens.

Nou dat was maar goed ook. Ik ben mee naar binnen gegaan en werd er natuurlijk gelijk uitgevist door die Duitse meneer. Ach du bist ein schönes weibchen hoorde ik de man zeggen. Hij zei ook nog Du kommst aus Holland ja.

Een paar dagen later hoorde ik in plaats van een Duitse stem plotseling ook een Nederlands sprekende meneer. Die meneer kreeg mij in zijn handen en zei gelijk ook al wat een prachtige duif ik ben. Zo'n duif hoort op het kweekhok zei die meneer. Hij keek ook nog even op mijn ring en zag dat mijn ringnummer begint met 1200. Hé zei die Nederlandse meneer bij ons beginnen ze met 1205 dus ze zal wel uit onze buurt komen.

Besloten werd dus om mij mee te nemen. Vanuit het doosje kon ik nog net zien dat we het dorp Terapelkanaal binnen reden. Ik dacht nog hier ben ik al weer behoorlijk dicht bij huis. Die meneer heeft mijn ringnummer opgeschreven en toen ging hij weg.

Die meneer blijkt de heer Scholten te zijn. Hij heeft via een kennis die wel internet had het telefoonnummer van mijn baasjes gekregen en naar hen toegebeld.

Het vervolg was dat mijn baasje, met het grijze haar, mij op zondagmorgen om 8.30 uur reeds ophaalde. O wat was ik blij dat ik weer een bekende stem hoorde. Thuisgekomen kreeg ik voor de zekerheid nog wel een geelpilletje opgestoken en werd ik in het quaretaine hok geplaats. Hier moet ze maar een kleine week in voordat ze naar het kweekhok verhuisd hoorde ik de mannen zeggen.

Kijk en daar ben ik toch wel blij mee. Nu mag ik dus naar mijn vriendinnetjes Alyonne en Gea en proberen goede jonkies op de wereld te zetten.

Ik hoorde de beide baasjes nog zeggen. Na vier vluchten is alles weer thuis en zijn we niets verspeeld. Wel is de NL17-250 door de roofvogel gepakt en dat heeft hij niet overleefd, daar schrok ik wel van want het was een aardige jonge die 250.

Het weekend kan voor ons niet meer stuk hoorde ik de baasjes zeggen tegen elkaar. Na gisteren een mooie uitslag gemaakt te hebben vanaf Weert met een 15e en 16e in de hele afdeling nu dus ik weer terug op het honk.

Kortom ik ben dus weer gezond en wel thuis! Wat een avontuur zeg.